1زمینه و هدف: با توجه به اینکه مواد در ابعاد نانو خواص منحصر به فرد فیزیکی و شیمیایی پیدا می­کنند، در سال­های اخیر استفاده از فناوری نانو در حوزه­های مختلف از جمله داروسازی کاربرد فراوانی پیدا کرده است. در این میان، نانوذرات نقره، در مطالعات متعددی از نظرخواص ضد میکروبی آن مورد تایید قرار گرفته­اند. هدف مطالعه حاضر، بررسی خواص ضد باکتریایی نانوذرات نقره سنتز شده توسط عصاره گل راعی و بربرین می­باشد. روش کار: در این مطالعه تجربی، نانوذرات نقره با استفاده از عصاره گل راعی به تنهایی و همچنین در ترکیب با بربرین سنتز شده و توسط روش­های میکروسکوپ الکترونی عبوری [TEM]، پراش نور پویا [DLS]، اسپکتروسکوپی انتقال فوریه مادون قرمز [FTIR] و تفرق اشعه ایکس [XRD] مشخصه یابی شدند. اثرات ضد باکتریایینانوذرات نقره سنتز شده بر روی سویه­ های استاندارد باکتری های اشیرشیاکلای، سودوموناس آئروژینوزا، کلبسیلا نومونیه، استافیلوکوکوس اورئوس و انتروکوکوس فکالیس مورد بررسی قرار گرفت. حداقل غلظت مهاری [ MIC] نانوذره نقره به تنهایی و در ترکیب با گل راعی برای باکتری­های مورد مطالعه با استفاده از روش میکرودایلوشن براث مورد بررسی قرار گرفت. یافته ­ها: نتایج مشخصه یابی نانوذرات نقره سنتز شده نشان داد اندازه ذرات حدود 30 نانومتر بوده و ساختار کریستالی کوبیک داشتند. همچنین حضور گروه های عاملی شاخص با استفاده از FTIR مورد تایید قرار گرفت. ارزیابی مقادیر MIC نانوذرات سنتز شده بر روی باکتری های مورد مطالعه نشان داد نانوذره­ی سنتز شده بوسیله بربرین و گل راعی دارای بیشترین اثرات ضد باکتریاییبود درصورتیکه هرکدام از ترکیبات بربرین و گل راعی به تنهایی خواص ضدباکتریایی قابل توجهی نشان ندادند. براساس نتایج این مطالعه نانوذرات سنتز شده با گل راعی و بربرین بیشترین اثر مهارکنندگی را بر سودوموناس آئروژینوزا با MIC  mg/ml 0. 0375 و کمترین اثر مهار کنندگی را بر باکتری انتروکوکوس فکالیس با MIC 0. 185 mg/ml  نشان دادند. نتیجه­ گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد نانوذرات نقره سنتز شده با عصاره گل راعی و بربرین دارای اثرات ضدباکتریایی قابل توجهی نسبت به عصاره گل راعی و بربرین به تنهایی هستند. در نتیجه نانوذرات نقره مورد مطالعه با توجه به ویژگی­های منحصر به فردی که در هدف قرار دادن باکتری ها دارند می­ توانند در کاربردهای پزشکی وداروسازی با انجام مطالعات بیشتر مورد استفاده قرار گیرند

تجزیه پایداری عملکرد گل محمدی (Rosa damascene Mill) به منظور ارزیابی عملکرد و پایداری عملکرد گل و تعیین ژنوتیپ های با عملکرد بالاتر و پایدارتر اجراء گردید. تعداد 35 اکسشن گل محمدی در آزمایشی با استفاده از طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مناطق مختلف اکولوژیکی کشور و طی دو سال (87-1386) مورد مطالعه قرار گرفتند. اختلافات معنی داری (01/0 (p £بین اکسشن ها، مکان ها، محیط ها (سال × مکان)، اثرات متقابل اکسشن × محیط و اکسشن × مکان برای صفت عملکرد گل مشاهده گردید. اثر متقابل موجود به طور عمده از نوع متقاطع و سهم بخش غیرخطی (غیر قابل پیش بینی) آن بسیار بیشتر بود. میانگین کل عملکرد گل 14/2263 کیلوگرم در هکتار و اکسشن های اصفهان9، یزد2، آذربایجان غربی1، اصفهان7 و اصفهان1 به ترتیب با میانگین معادل 63/3120، 63/2941، 62/2894، 15/2769 و 92/2716 کیلوگرم برترین عملکردگل را داشتند. به طور کلی اکسشن های متعلق به مناطق گرم و خشک (مانند اصفهان و یزد) نسبت به اکسشن های با منشا نواحی معتدله و سردسیری دارای عملکرد گل بیشتری بودند که می تواند نتیجه گزینش های مکرر و دوره ای گلکاران منطقه برای بهبود عملکرد گل باشد. در بین مکان های مورد بررسی، کرمان با میانگین عملکرد گل 46/3635 کیلوگرم در هکتار برترین مکان بود. اکسشن های یزد2، اصفهان5، اصفهان8، اصفهان4، خوزستان1، اردبیل1، اصفهان3 و بلوچستان1 واجد شرایط پایداری عملکرد گل به روش Eberhart و Russel بوده و به عنوان اکسشن های پایدار و اکسشن های یزد2، اصفهان5، اصفهان8، اصفهان4، خوزستان1، اردبیل1، اصفهان6، اصفهان3 و بلوچستان1 به عنوان اکسشن های سازگار در مکان ها معرفی می گردند. وجود اکسشن هائی مانند یزد2 (جزو برترین اکسشن ها از نظر عملکرد گل) در ردیف پایدارترین و سازگارترین اکسشن ها موید آن است که یک اکسشن می تواند همزمان دارای عملکرد گل بالا و همچنین پایداری عملکرد باشد. اختصاص بخش عمده اکسشن های پایدار و سازگار به گروه اصفهان بیانگر آن است که امکان تجمیع عملکرد گل و پایداری عملکرد گل و همچنین امکان استفاده از گزینش همزمان برای عملکرد و پایداری عملکرد گل و نیز استفاده از روش های ناپارامتری مانند روش های مجموع رتبه Kang در گل محمدی وجود دارد. در نهایت با در نظر گرفتن عملکرد گل و پایداری عملکرد به صورت توام اکسشن های یزد2، اصفهان5، اصفهان8، اصفهان4 و خوزستان1 دارای ...

به منظور ارزیابی عملکرد گل در هر بوته و اجزا عملکرد در گل محمدی، آزمایشی در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار بر روی 35 ژنوتیپ گل محمدی در ایستگاه تحقیقات مناطق خشک و بیابانی کاشان انجام شد. چهارده صفت مورفولوژیکی و عملکردی اندازه گیری شدند. همبستگی عملکرد گل در هر بوته با صفات وزن تر گل، عملکرد گل در هر شاخه، تعداد گل در هر شاخه و ارتفاع گیاه مثبت و معنی دار و با صفات طول غنچه منفی و معنی دار بود. تجزیه و تحلیل رگرسیون مرحله ای برای عملکرد گر در هر بوته نشان داد که صفت وزن تر هر گل و تعداد گل در هر بوته به ترتیب وارد مدل شدند و 99 درصد تغییرات عملکرد گل در بوته را توجیه نمودند. تجزیه عاملها، 5 عامل پنهانی را معرفی نمود که در مجموع 83.2 درصد از واریانس بین صفات را بیان نمودند. در عامل اول، صفات تعداد گل در هر شاخه، عملکرد گل در هر شاخه ،قطر تاج پوشش، تعداد گل در هر بوته، طول نهنج و طول دوره گلدهی دارای بار عامل بالایی بودند. این فاکتور تحت عنوان فاکتور عملکردی نامگذاری گردید. تجزیه و تحلیل ضرایب مسیر نشان داد که تعداد گل در بوته، وزن تر گل و عملکرد گل در هر شاخه بالاترین اثر مستقیم را بر عملکرد گل داشتند. بنابراین، این تحقیق پیشنهاد می کند که تعداد گل در هر بوته، وزن تر هر گل و تعداد گل در هر شاخه می توانند معیار انتخاب مناسبی برای بهبود عملکرد گل در هر بوته در ژنوتیپ های گل محمدی باشند.

تعداد 35 اکسشن گل محمدی با استفاده از طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در باغ فدک دزفول طی سالهای 1384 و 1385 مورد ارزیابی قرار گرفتند. اختلافهای معنی داری میان ژنوتیپها برای عملکرد گل در بوته، تعداد گل در مترمربع، وزن تر و خشک گل، قطر گل، وزن تر و تعداد گلبرگ، ارتفاع گیاه، قطر تاج پوشش، سطح برگچه، وزن خشک و وزن تر برگچه، نسبت سطح به وزن برگچه و درصد ماده خشک گل مشاهده شد. اکسشن های 32, 11, 21, 22, 8, M8, 6 و 9 بیشترین عملکرد گل در بوته را دارا بودند. بر اساس نتایج تجزیه به مولفه های اصلی، مولفه های 1 تا 3 به ترتیب مولفه خصوصیات عملکرد و اجزا گل و اندازه برگ به عنوان مهمترین صفات در گروه بندی ژنوتیپها شناخته شدند. تجزیه خوشه ای نیز ژنوتیپها را در پنج گروه قرار داد، که بیشترین فاصله ژنتیکی، به ترتیب بین ژنوتیپهای کلاسترهای 1 و 3، کلاسترهای 3 و 4 و کلاسترهای 2 و 3 بدست آمد. نتایج نشان دهنده وجود تنوع در عملکرد گل و اجزا آن در میان ژنوتیپهای گل محمدی بود. میزان عملکرد و تعداد گل در بوته که در این مطالعه رابطه معنی داری با هم نشان دادند را می توان به عنوان صفات قابل توجه و با اهمیت در تعیین معیارهای ارزیابی و گزینش ژنوتیپها مورد استفاده قرار داد.

تعداد نه ژنوتیپ گل محمدی (.Rosa damascena Mill) از نقاط مختلف منطقه کاشان در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع در قالب یک طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار کشت شد. ژنوتیپها از نظر تعداد اجزا مختلف گل (گلبرگ، پرچم و مادگی) و میزان اسانس، در بهار 1381 مورد مقایسه قرار گرفتند. ارزیابی و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تجزیه واریانس، گروه  بندی میانگین ها و تجزیه خوشه ای انجام گرفت. از نظر تعداد گلبرگ، تعداد پرچم و تعداد مادگی تفاوت میان ژنوتیپها معنی دار بود، و مقایسه میانگین ها، ژنوتیپها را برای صفات فوق به ترتیب در 2، 3 و 2 گروه مجزا قرار داد. همچنین ژنوتیپهای تحت مطالعه از نظر غلظت اسانس اختلاف قابل ملاحظه ای را نشان دادند. تجزیه خوشه ای بر اساس تعداد گلبرگ، تعداد پرچم و مادگی و غلظت اسانس گلبرگ، ژنوتیپها را در 2 دسته قرار داد. محلهای جمع آوری ژنوتیپها اختلاف معنی داری را برای تعداد گلبرگ و تعداد مادگی نشان داده و در دو گروه متفاوت دسته بندی شدند. ارزیابیهای فوق رابطه مشخصی را میان تنوع ژنوتیپی و تقسیم بندی جغرافیایی نشان ندادند. اما نتایج حاصل تنوع قابل توجهی را در اجزا گل و میزان اسانس ژنوتیپهای گل محمدی کاشان نشان می دهند. 

ژنوتیپهای گل محمدی (.Rosa damasena Mill) از سه نقطه عمده تحت کشت و کار گل محمدی در منطقه کاشان جمع آوری و در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار کشت شدند. در میان نمونه های فوق تعداد 6 ژنوتیپ از نظر صفات مختلف شامل عملکرد یک دوره گلدهی، تعداد گل، درصد ماده خشک و وزن متوسط گل، در بهار 1381 مورد مقایسه قرار گرفتند. ارزیابی و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تجزیه واریانس، گروه بندی میانگینها و تجزیه خوشه ای انجام گرفت. از نظر وزن و تعداد گل، ژنوتیپهای مورد مطالعه اختلاف بسیار معنی داری را نشان دادند. اما مبدا ژنوتیپها تنها از نظر ماده خشک گل اختلاف معنی دار نشان داد. مقایسه میانگین ها به روش دانکن نیز ژنوتیپها را بر اساس صفات عملکرد گل، تعداد گل و وزن متوسط گل به ترتیب در 3، 2و 2 گروه قرار داد. همچنین بر اساس تجزیه خوشه ای داده ها، ژنوتیپها از نظر عملکرد گل، تعداد گل، ماده خشک گل و متوسط وزن یک گل در 3 گروه مختلف قرار گرفتند. نتایج ارزیابی های فوق در مورد صفات تحت بررسی نشان دادند که اگرچه تا حدودی دسته بندی ژنوتیپها بر اساس مبدا امکان پذیر است، اما عملکرد و تعداد گل که در این مطالعه همبستگی بسیار بالایی نیز با هم نشان دادند، معیارهای مناسبی در گروه بندی و ارزیابی ژنوتیپهای گل محمدی به شمار می آیند.

در این پژوهش برای ارزیابی اثر مقادیر مختلف کودهای نیتروژنه و پتاسه بر شاخص های عملکرد گل و اسانس محمدی، آزمایشی به صورت طرح کرت های خرد شده نواری در سه تکرار در سال های 81 تا 84 در مجتمع آموزش کشاورزی کرج انجام شد. عامل افقی شامل کود اوره با 46% نیتروژن در 5 سطح (0، 30، 60، 90 و 120 کیلوگرم در هکتار) و عامل عمودی شامل کود سولفات پتاسیم با 41% پتاسیم در 3 سطح (0، 30 و 60 کیلوگرم در هکتار) بود. در هر تکرار 15 کرت و در هر کرت 3 نهال گل محمدی برزک کاشته شد. در این آزمایش شاخص هایی چون میزان سطح برگ، درصد نیتروژن و پتاسیم برگ و با شروع گل دهی بوته ها، قطر، تعداد، وزن تر و عملکرد اسانس گل برای هر تیمار اندازه گیری و مقایسه میانگین آن ها به روش SNK انجام شد. نتایج نشان داد که سطح برگ و درصد پتاسیم برگ به طور معنی داری تحت تاثیر مقادیر مختلف نیتروژن و پتاسیم قرار می گیرد. همچنین سطوح مختلف نیتروژن و پتاسیم و برهمکنش آن ها بر ویژگی هایی مانند قطر گل، تعداد گل، وزن تر گل و عملکرد اسانس گل در سطح 1% معنی دار بودند. بیشترین میزان گل دهی و وزن ترگل، با آمیخته کودی به میزان 60 کیلوگرم در هکتار به نسبت مساوی برای نیتروژن و پتاسیم و بیشترین عملکرد اسانس با مصرف 30 کیلوگرم در هکتار برای هر یک از آن ها به دست آمد.

به منظور بررسی عملکرد گل و اجزای آن از نظر صفات ریخت شناختی (مورفولوژیک)، شمار ده نژادگان (ژنوتیپ) گل محمدی (Rosa damascenaMill. ) از نقاط مختلف کشور، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان گلپایگان کشت شده و در سال 1392 بررسی شدند. در نتایج مقایسه ی میانگین ها، از نظر آماری در صفت عملکرد بوته، نژادگان یزد2 با بیشترین عملکرد و نژادگان خوزستان با کمترین عملکرد و همچنین در صفت عملکرد اسانس در هکتار نژادگان اصفهان4 با بیشترین عملکرد معنی دار داشتند. همبستگی معنی داری در سطح 1 درصد در بین صفات مشاهده شد که از مهم ترین آن ها همبستگی مثبت و معنی دار ارتفاع گیاه و شمار گل با عملکرد بوته بود. همچنین نتایج تجزیه ی واریانس نشان داد، بین نژادگان ها برای همه ی صفات ارزیابی شده اختلاف معنی داری وجود دارد، اما برای صفات درصد اسانس و نسبت وزن گلبرگ به وزن گل اختلاف معنی داری وجود نداشت. در تجزیه ی خوشه ای نیز نژادگان های مورد بررسی در چهار گروه متفاوت قرار گرفتند.